Lipedemia jest często mylona z obrzękiem limfatycznym lub otyłością. Światowa Organizacja Zdrowia definiuje otyłość na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI), który oblicza się, dzieląc masę ciała (w kilogramach) przez wzrost (w metrach) podniesiony do kwadratu. BMI powyżej 30 kg/m² wskazuje na otyłość, natomiast BMI powyżej 25 kg/m² — na nadwagę. W diagnostyce lipedemii ważniejszy niż BMI jest jednak stosunek obwodu talii do wzrostu (WtH), ponieważ lepiej pozwala ocenić charakterystyczne dla tej choroby dysproporcje sylwetki.
U pacjentów z otyłością nadmierna ilość tkanki tłuszczowej wiąże się z poważnym ryzykiem dla zdrowia: nadwaga i otyłość mogą prowadzić do przewlekłych chorób serca i układu krążenia, cukrzycy typu 2, choroby zwyrodnieniowej stawów, a także zwiększać ryzyko niektórych nowotworów.
Odróżnienie lipedemii od otyłości ma kluczowe znaczenie, ponieważ obie te choroby różnią się przyczynami, objawami i sposobami leczenia. Lipedemia występuje niemal wyłącznie u kobiet i często jest związana z zaburzeniami hormonalnymi oraz czynnikami genetycznymi, podczas gdy otyłość może dotyczyć osób obu płci i zazwyczaj wynika z nieprawidłowej diety, braku aktywności fizycznej lub wpływów środowiskowych.
Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla prawidłowego rozpoznania oraz opracowania skutecznej strategii terapeutycznej, która realnie poprawi jakość życia pacjentów.